تمبک

سازی است کوبه‌ای و ایرانی که از سال‌های دور در ایران وجود داشته است، این ساز با نام‌های تمبک، دمبک، دندونک و ضرب نیز شناخته می‌شود. تمبک با توجه به فرم و نوع استفاده یکی از قدیمی‌ترین ابداعات بشر است. دکتر معین اعتقاد دارد که تمبک از واژه پهلوی دُمبِلک گرفته شده است و می‌تواند ریشه کردی نیز داشته باشد.
از قدیم‌الایام در ارکسترهای ایرانی از تمبک استفاده می‌شد اما ساز اصلی نبود. حسین تهرانی یکی از تمبک‌نوازان معروف بود که نت را با این ساز هماهنگ نمود و تمبک را از یک ساز عادی به ساز اصلی ارکسترهای ایرانی تبدیل نمود. کودکان می‌توانند از سنین پایین از تمبک استفاده کرده و آن را بیاموزند.
با توجه به اینکه این ساز جزء طبل‌های جام شکل است  و به‌راحتی بر روی بدن برای نواختن قرار می‌گیرد و با توجه به حالت نواختن این ساز بیشترین اقبال را در میان کودکان دارد.